Budżet na instalację sprężonego powietrza — część pierwsza
Ten tekst przeczytasz w 3–4 minuty
Wiemy, że ważnym elementem procesu budowy instalacji sprężonego powietrza jest określenie budżetu. Dlatego przygotowaliśmy artykuł poświęcony budżetowi na instalację sprężonego powietrza. Składa się on z dwóch części, a zawarte w nim informacje pozwalają lepiej zrozumieć zasady planowania takiego budżetu.
Prawidłowe ciśnienie
Przemysłowe narzędzia zasilane sprężonym powietrzem są zwykle przystosowane do ciśnienia roboczego o wartości 600 kPa. Ciśnienie robocze sprężarki powinno być nieco wyższe, aby skompensować spadek ciśnienia na drodze do narzędzia.
Spadek ciśnienia ma duży wpływ na wydajność narzędzia. Jeśli ciśnienie, które wprawia w ruch np. wiertarkę, zostanie zmniejszone z 600 do 500 kPa, wydajność zmniejszy się o około 25%, co oczywiście spowolni pracę z wykorzystaniem narzędzia.
Zasilanie narzędzi zbyt wysokim ciśnieniem również nie jest korzystne. Zwiększenie ciśnienia z 600 do 900 kPa sprawia, że klucz z napędem pneumatycznym działa z siłą większą o 50%, ale jest również w tym samym stopniu przeciążony. A przeciążenie prowadzi do uszkodzenia narzędzia i zmniejsza jego trwałość.
Zwiększenie ciśnienia roboczego zwiększa również zapotrzebowanie na sprężone powietrze, a tym samym koszty energii.
Zapotrzebowanie na sprężone powietrze
Zapotrzebowanie narzędzia czy maszyny na sprężone powietrze rośnie wraz z ciśnieniem zgodnie z następującymi zasadami:
| Ciśnienie robocze w kPa | Współczynnik korekcyjny |
| 500 | 0,8 |
| 600 | 1 |
| 700 | 1,2 |
| 800 | 1,4 |
| 900 | 1,6 |
| 1000 | 1,8 |
Suche sprężone powietrze — to się opłaca!
Instalacja sprężarkowa bez osuszacza sprężonego powietrza dostarcza do rurociągu sprężone powietrze o wilgotności względnej wynoszącej 100%, co oznacza, że punkt rosy jest taki sam jak temperatura sprężonego powietrza.
Jakikolwiek spadek temperatury w instalacji rurowej powoduje skraplanie się pary wodnej i w efekcie korozję rur oraz połączonych z nimi narzędzi i maszyn.
Woda w instalacji rurowej wymaga również ciągłej konserwacji separatora wody i filtrów. Dodatkowo zwiększa się zużycie narzędzi pneumatycznych.
Wbudowany osuszacz powietrza eliminuje te problemy i dodatkowe koszty.
W przypadku większych instalacji system centralny powinien obejmować sprężarki w każdym punkcie odbioru sprężonego powietrza. Korzyści jest wiele:– Łatwiejsza optymalizacja wydajności systemu sprężarek zapewnia niższe koszty energii i inwestycji.– Połączenie kilku sprężarek poprawia budżet operacyjny.– Łatwiejsze monitorowanie pozwala obniżyć koszty konserwacji.– Wentylacja i odzyskiwanie ciepła mogą być bardziej wydajne dzięki zmniejszeniu kosztów energii.
Umiejscowienie sprężarki
Ogólnie rzecz biorąc, sprężarkę umieszcza się możliwie jak najbliżej miejsca pracy.
Już wkrótce część druga!
Więcej artykułów na temat sprężonego powietrza można znaleźć w naszym przewodniku po produktach do wytwarzania sprężonego powietrza:
< Klasy jakości sprężonego powietrza